Altijd keek ik naar kerstmis uit, hoewel ik minder met ’t winterseizoen heb, spreekt de gezelligheid en de warmte daarentegen mij ontzettend aan. Dat is een fijn compromis. En hey, zonder een minpuntje zou er niet zo’n grote berg waardering bestaan! & dat (let op ik ga rijmen:)maakt kerstmis toch zó fijn.

Jeugdige Kerstbeleving

En een waardering voor het kerstfeest dat was er zeker. Op deze dagen mochten wij(kids) namelijk de héle dag op de spelcomputer en snoepen in onze pyama’s om halverwege de dag pas(wanneer de visite bijna op de stoep stond) onze feestkleding aan te trekken. Samen eten en samen spelen, in deze dagen deed je ALLES sámen en was niemand voor zich zelf bezig. Héérlijk die warme gloed van saamhorigheid geserveerd naast alle lekkernijen.

Het kerstfeest heeft iets magisch. 

Iedereen onthaast zich namelijk, terwijl niemand hier echt mee bezig is, want dat doe je van te voren! Je leeft naar het moment toe waarop je zonder pardon vollédig op kunt gaan in het moment en in het samen zijn.

ALLE andere dagen in een jaar zijn gevuld met een gehaast om dingen ‘gedaan’ te krijgen en om ‘ergens’ wel of niet te komen. Doordeweeks, in het weekend en zelfs op vakantie was er in een zekere mate altijd een gehaast waar ik nooit een vat op kon krijgen, als mijn jeugdige zelf.

Mijn jeugdige zelf leefde namelijk voortdurend in de magie van het Hier en Nu. Altijd afgestemd met gespitste oren en nieuwsgierige ogen naar mijn omgeving, bewust van wat er in mij speelde of ik het nu kon benoemen of niet. Wat er in het moment gebeurde nam ik waar en ik was me er bewust van.

Het viel me op dat ik een regelmatige stroom van ‘later, nu geen tijd voor’ en ‘opschieten, want ik wil om zo laat er zeker aankomen voordat..’ over me heen kreeg, waarmee ik in al mijn kinderlijkheid me geen raad mee wist. Ik wist alleen dat ik moest gehoorzamen en dat er op dat moment NUL ruimte voor mij en mijn behoeften was. Dus kon ik me maar beter stil houden, voor ik op mijn zere hartje werd getrapt in alle haastigheid.

Maar met KERSTMIS was er geen haastigheid bij. Tijdens deze twee dagen PLUS een avond vóór de eerste kerstdag gebeurde er iets MAGISCH!

Met kerstmis leeft íederéén in het moment, zélfs de volwassenen! Wat een verademing vond ik dit. Natuurlijk was er weleens een gedachte dat liefdevol verteld werd om even te wachten omdat er hapjes geserveerd moesten worden, maar over het algemeen was er de ruimte om te doen en laten wat je wilde in de sereniteit die de ruimte vulde.

Met volwassen ogen

Mijn volwassen perspectief leert mij het waarneembaar aspect van die magie. Ik snap nu dat het niet precies op die onverklaarbare magische wijze gebeurde zoals ik dat vanuit mijn kinderlijkheid heb ervaren. Desondanks is het zeker iets magisch wat er ontstaat tijdens deze feestdagen. Het gaat een soort van perongeluk vanzelf, alsof de hele wereld dit met elkaar heeft afgesproken.

Met kerst is het je toegestaan en word er een veld van vrijheid gecreëerd die tolereert dat óók volwassen een vrij-pas hebben om in het Hier en Nu te bestaan. Je mag TWEE dagen per jaar tijdens het kerstfeest even NERGENS aan denken en je mag een keer vrijwel NIKS doen. NUL verwachtingen en HEEL VEEL vrijheid. Quality time met geliefden en de liefde zelf worden hierbij zelfs gePROMOOT. Het is allemaal ontzettend magisch en naar mijn mening FANTASTISCH!

Dankzij de tolerantie die het klaarblijkelijk met zich meebrengt is dit een tijd van saamhorigheid en in het moment (op) te leven. Tegelijkertijd is dit natuurlijk een prachtig startpunt voor bekende innerlijke processen waar je al een poosje tegenaan hikt en voor je uit hebt zitten schuiven. Die éne tante die nog een appeltje met je heeft te schillen of dat vervelende neefje waar je liever niet tegen praat.. Wat het ook is, het komt zeker weten boven tafel en het mooie is dat je, met bewustzijn, hier wat mee mag doen! Zelfgroei is altijd een kadootje, hoe moeilijk het ook mag zijn!

Haastige Kerstgedachte

Ik was me laatst aan het haasten, iets wat ik eigenlijk nooit ‘doe’. Ik was bezig met het aantrekken van mijn dochter’s jas en ik had geërgerd gereageerd toen ze niet direct mee wilde werken. Normaliter had ik met haar gezongen of gegrapt terwijl ik spelenderwijs haar haar jas aan zou schieten, maar dit keer had ik haastige spoed en deed hierdoor stug en in stilte haar jas aan. Althans dat probeerde ik.. Zij snapte niet veel van mijn bedoeling en lachte lief in een poging om mij mee te krijgen in haar vrolijke stemming. Geweldig dat zij dit deed, want hierdoor kon ik tot mijn zinnen komen en stond ik even stil bij wat ik aan het doen was.. Ik ben mij aan het haasten!? Klonk mijn daar opvolgende inzicht.

Omdat IK heb bedacht dat ik me haasten moet, verwacht ik dat ZIJ dit snapt en zeg ik dus eigenlijk tegen haar ‘geen tijd nu voor jou en je gevoelens, ik heb haast’ of ‘geen vrolijke gedoe nu, opschieten!’. Huh? Dit is niet wat ik wil! Dit is niet wat ik haar wil meegeven.

Tegelijkertijd besefte ik me dat ik me aan het haasten was voor niets. Er bestaat geen reden waarom ik met enorme moeite en lage vibraties sneller probeer te gaan dan ik fysiek kan. Er is niets wat diezelfde inspanning compenseert.

Ik heb me toen maar gauw gecorrigeerd en haar uitgelegd wat er allemaal met mama gebeurde terwijl we op de grond in de gang zaten, daar waar de tijd niet snel genoeg kon gaan, daar waar de tijd voor mij even had stil gestaan tijdens mijn waardevolle inzicht en nu daar waar ik de tijd even had stilgezet om mijn dochter te helpen haar verwarring op te klaren tijdens een uitleg over mijn net verkregen inzicht.

Voor mij geen haastige spoed meer. Daar was ik al niet van, maar nu zeker niet meer. Ik ben geen moeder die lage vibraties vóór mijn kinderen plaatst. Mijn kinderen hoeven zich niet te haasten en ik zal zeker niet bijdragen aan een wereld die dit van ze vragen zal! Hun eigen tempo is goed zat. Túúrlijk is het fijn om af en toe afgestemd te zijn zodat je samen een tempo kunt aannemen, maar boven alles is een sereniteit in je gemoedsrust ’t allerfijnst.

Mijn Nostalgische Kerstgedachte:

ALLE dagen in het jaar wíl ik die magie van uit mijn jeugdige kerstbeleving. ALLE dagen in het jaar wíl ik onthaast zijn en me in het Hier en Nu bevinden. Bezig met hét moment en afgestemd op mijn omgeving, zónder angstige, preventieve en gehaaste toestanden.

Met deze laatste woorden maak ik mijn krachtige kerstgedachte in al zijn nostalgiciteit* compleet en werkelijkheid:

Laat het elke dag MAGISCH kerstmis zijn!

 

*ik ben me er van bewust dat ik soms zelf woorden verzin, vind ik leuk..