versje zon en maan

de dag begint

hallo daar zon

ik zit en kijk naar de zonnestraal

die van buiten  door het raam

mijn hand warm aanraakt

mijn vingers bewegen langzaam

op een onhoorbare maat

ik rek mij uit en lach perongeluk hardop

 

aan de keukentafel

hang ik in een wolk

van mijn dampende kop koffie

mijn lichaam word ook wakker

met elke hap pap die ik eet

op dit moment is er rust

en ik ervaar gelukzaligheid

 

buiten fietst een oma langs

gerimpeld maar chic

enkel beperkt door uithoudingsvermogen

bij het stoplicht stapt zij

hijgend van haar fiets af

ik lach naar haar

en zeg het is een mooie dag

waarop zij antwoord

dit is het moment om te leven

vanaf nu ..

tot het laatste moment van je leven

 

flats daar ging een vlinder

langzaam valt hij

tegen het raam naar beneden

een afdruk van zijn lijfje

op de plek van de botsing

even schiet er door mij heen

wat verschrikkelijk zielig

ik herpak me

en stuur nu liefde naar het wezentje

één met het universum

is de vlinder

en ik ook

tot een volgende ontmoeting

in welke vorm dan ook

 

in de avond

op de bank

voel ik mijn rug

ik heb te lang gebukt gewerkt

somber gaat mijn aandacht

naar de volgende pijnscheut

ik herpak me

en stuur mijn lichaam liefde en energie

de kracht van Ki

dit zal mij helen

 

ik ben mijn werkelijkheid

mijn ervaringen zijn net zo helder als troebel

als een kunstenaar beklad ik het doek sierlijk

en kleur ik de gevormde lijnen in

zonder te denken

invoelend op mijn volgende keuze

 

de maan schijnt op zijn beurt

door het raam binnen

het licht rust op mijn hand

ik voel mijzelf opladen

er is enkel toen of later

als jij maakt dat het er is

nu is mijn moment

mijn moment is nu hier

vanaf nu tot op het laatste uur

waarin mijn laatste moment zal zijn

 

 

Print Friendly

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *