Stille (Gr)aanwezigheid

Ik heb ontdekt dat er een relatie is tussen Nelani’s niet kunnen slapen ’s nachts, gefrustreerdheid overdag en haar vele behoefte aan borstvoeding/sabbelen. Namelijk graanproducten! Maar ook geraffineerde suiker (die witte bewerkte suiker die in veel te veel supermarkt voeding zit) reageert ze enorm heftig op. Zelf kreeg ze dit al niet van ons, aangezien ik zelf vele intolleranties heb waaronder suiker. Ik weet uit eigen ervaring wat het met je lijf doet en dat wil ik niet voor mijn kind. Helaas heeft ze laatst toch van een ander iets met suiker gekregen en met grote gevolgen. Ze kan graanproducten helemaal niet meer verdragen. Ik denk dat ze haar darmpjes er altijd al wel moeite mee hadden, maar na de chemichaliën van suiker binnen te hebben gekregen kan ze het totaal niet meer verdragen.

 

Plots heel helder

Arayla verdraagt granen wel en deelde met al haar liefde haar koekje met Nelani. Voor Amber en ik het door hadden had Nelani al een hapje genomen. Zelf spuugde ze het al gauw ook weer uit (het valt me op dat ze dat zelf bij voedingsproducten best wel goed kan aangeven). Dit was 2 dagen geleden en sindsdien heeft Nelani al niet meer kunnen poepen. Het arme kind probeert het al een dag, maar het lukte maar niet! Vandaag was het eindelijk gelukt. En wat een enorme knots van een poep was het. Na een heleboel gehuil, gekrijs en frustraties lukt het om het eruit te persen.
Dit is voor mij altijd weer een bevestiging van mijn gevoel. Ik heb namelijk niet laten testen of ze intoleranties heeft. Dat vind ik niet nodig. Zolang ik zelf een gevolg na een actie zie, kan ik ook zelf uitvogelen hoe het zit, zonder allerlei (nare) onderzoeken. Het fijne is ook dat wanneer ik er niet uit kom, we een lieve familie vriendin hebben Stepanida Stremmelaar die ons kan helpen via bioresonantie therapie (zogeheten “alternatieve” geneeswijzen). Een natuurlijke manier om via de energiestroom in de meridianen te meten waar onbalans is en wat onbalans creëert. Ik voel altijd een enorme dankbaarheid voor deze wijsheid en manier van werken omdat het op harmonieuze wijze en diepgaand ziektebeelden in het lijf kan opsporen en helen. Daar ben ik een enorme voorstander van.

Maar goed even terug naar Nelani. De dagen dat ze geen graanproducten at zag ik dat het een stuk beter ging en ze makkelijk kon poepen. Ze was overdag niet meer gefrustreerd (overprikkeld) en sliep ’s nachts beter. Ik ben nog veel aan het uitproberen en grenzen aan het opzoeken. Zo wil ze bijvoorbeeld zelf eigenlijk al geen rijst meer eten- ook een graan. Ik ga eens voelen en uitproberen hoe dit nu werkt bij haar zodra haar lijfje weer uitgerust is van deze ervaring.
Gelukkig houd ze enorm van fruit en vooral aardappels en een heleboel groenten. Daar kan ik flink mee uit de voeten om haar genoeg mee te geven. Ook de borstvoeding die ik nog geef draagt fijn bij aan haar herstel. Gisteravond had ze linzenpasta (met spinazie en tomatensaus) en dat vond ze heerlijk. Fijn dat er al zoveel alternatieven op de markt zijn en dat ik van alles kan uitproberen.

Waarom zou ze niet tegen granen kunnen?

Dankzij de cursus oervoeding heb ik veel antwoorden gekregen op soortgelijke vragen. Het verklaart wat granen zijn en waarom ons lichaam dat eigenlijk helemaal niet goed verdraagt. Het schijnt (en correct me if I’m wrong) dat het wel een miljoen jaar duurt voordat ons DNA ook maar een klein beetje veranderd (0,5%). Zij geven dan ook aan dat wij onmogelijk granen kunnen verdragen omdat de oermens dit ook niet verbouwde en dit dus niet at. Ons menselijke systeem is niet gebouwd voor granen. Ik vind het een interessant gegeven en het zou kunnen verklaren waarom Nelani en ikzelf + vele anderen granen niet goed verdragen. Ook wanneer je kijkt naar de winst die granen en suikers opleveren voor de machthebbende bedrijven en de schade die het oplevert aan je leven, dus weer winst op levert voor de medicijnenindustrie is voor genoeg reden om het “niet horen te eten van granen” serieus te nemen.

Ook vanuit de orthomoleculaire voedingswijze (daar ben ik nog druk over aan het studeren) zijn granen en suikers snelle koolhydraten. Het lichaam zet ze snel om in energie waardoor je daarna een energiedip krijgt. Langzame koolhydraten zoals groenten en fruit geven niet het verzadigde gevoel als je gewend bent en ook niet de energie boost. Maar op de langere termijn juist wel! Plu door de energiedip heb je opnieuw behoefte aan een graanproduct of suiker. Hallo verslaving! Ik merk zelf hoe veel moeite ik heb om geen brood meer te eten en ontdek daar best wel een verslaving van mezelf in.

 

Lees hier meer over hoe je graan vervangen kunt.

Kan deze intolerantie opgelost worden?

Dat voelt voor mij niet persé belangrijk. Het gaat om de bewustwording waarvan ik geloof dat Nelani die ons wil meegeven door haar zielskeuze om zo heftig te reageren op snelle koolhydraten. Het vibreert niet met haar hoge energie en puurheid. Dus verzet haar lijf zich er tegen. Het zou fijn zijn dat wanneer ze per ongeluk iets binnen krijgt, ze er niet enorm heftig meer op reageert. Maar voor nu vind ik de bewustwording van waar ze wel en niet tegen kan voor mijzelf belangrijk. En voor Nelani dat ze bewust is van de relatie tussen voeding en hoe haar lijf zich voelt.

 

Hoe ga ik hiermee om in de toekomst?

Dit is een vraag die ik veel krijg. En daar moet ik als eerste bij zeggen dat ik niet geloof in het verbieden van iets. Daar creëer je geen bewustzijn mee, maar dat is een mechanisme van controle en dus uiteindelijk angst. Ik focus me op het bewustmaken van Nelani wat betreft haar lichaam en hoe zij die goed kan voeden en verzorgen. Eet zij iets en voelt ze daarna buikpijn, dan is het wijs om uit te zoeken wat ze heeft gegeten dat de buikpijn veroorzaakt. Ik geloof niet in symptoomoplossing als redmiddel zoals een paracetemol tegen de buikpijn. Dat zijn tijdelijke oplossingen. Het gaat om het begrijpen van de vele facetten van wie je bent en hoe die facetten met elkaar communiceren.
Wanneer ze ouder is mag ze dit zelf gaan ontdekken. Nu ze nog klein is (14 maanden) kan ik haar redelijk goed beschermen. Maar op verjaardagen, waar we bijvoorbeeld vanmiddag heen gaan is het best wel lastig. In mijn eigen familie is er best veel bewustzijn en ook acceptatie voor intoleranties. (Ze zijn mij en andere familie leden ondertussen al gewend ?) maar in andere omgevingen vind ik het nog best lastig. Het voelt nu alsof ik haar niet zomaar vrij kan laten, omdat ze nu op een leeftijd is dat mensen haar vanzelf dingen geven. Amber had eens een heel mooi idee gedeeld over het uitbrengen van Allergie/Intolerantie armbandjes. Dat idee brengt me veel rust voor de toekomst. Dat andere mensen ook zonder mijn aanwezigheid of die van Augiaz(mijn man) weten wat ze echt niet mag hebben. Tijd om dat eens uit te gaan brengen denk ik nu zo hihi.

Er is geen definitieve oplossing voor dit soort dingen. Het is belangrijk elke situatie afzonderlijk te bekijken en samen ervan te leren.

 

Heb jij ook vragen over wat hierboven allemaal beschreven staat? Let me know en ik beantwoord ze hier voor je.

 

Liefs, Tamara

 

Volg ons ook op Facebook: Soul Child