Vandaag is het Earth Day

Slechts weinig staan er bij stil. Misschien komt de Aarde, het Geheel of de Natuur zelfs niet 1 x in hun gedachten voorbij.. Kijken ze niet naar het park waarin ze lopen, maar naar de horloges of smartphones die bijna schreeuwen dat ze moeten opschieten voor een volgende afspraak. Alsof dat continue gekijk de tijd zal doen laten stoppen.

Ik verleg mijn focus en richt mij naar binnen. Daar voel ik mij verbonden met moeder Aarde.

Ik hoor haar schreeuw. Het klinkt onbeschrijfelijk. Ze wil zo veel zeggen, maar het is alsof niemand luistert.

Er is geen verbinding meer met elkaar. Mens, dier, plant, aarde, rots en water staan allen los van elkaar. Sterker nog- ze gebruiken elkaar enkel voor eigen gewin.

Moeder Aarde huilt bij dit tragische aanblik. Die blijkbaar alleen word gezien door haar. Want anders werd er toch wel wat aan gedaan?

“Vandaag is het Earth Day- en weer word ik vergeten. Toch houd ik de moed en zal ik blijven geven en de schade proberen te overzien en op te lossen.

Morgen is het weer een gewone dag. Zul je aan mij denken? Als je van mijn vruchten eet? Mijn lucht in en uit ademt en als je naar je afspraken loopt over de grond waar ik uit besta?”