In de 21e eeuw is seks nog steeds een soort van Taboe. Niet helemaal meer natuurlijk, want ze verkopen er mee en je kunt openlijk deelnemen aan feestjes. Maar er is nog geen viering van de daad en geen kennis van de levenskracht die het voortbrengt als je het op een bepaalde manier uitvoert.

Hmm.. het is een lastig onderwerp voor mij om aan te snijden. Ik zit nu namelijk midden in mijn leerproces en normaal deel ik pas wanneer ik iets heb ontdekt of op ’t moment van een inzicht, maar dit keer is het al waardevol wanneer ik durf uit te schrijven wat mij NU bezighoudt.

In het contact met mensen gooi ik mijn seksualiteit als eerste in de strijd om te verbinden, om mezelf voor te stellen, met welk doeleind dan ook. Het is altijd met een soort van knipoog naar ‘zie je dat ik sexy ben?’ ‘vind je mij ook mooi, of ben ik niet jouw type en ligt dat dan aan jou?’.

Laatst kwam ik er achter dat ik mij nog nooit onzeker heb gevoeld over mijn uiterlijk. Totdat ik een weekje terug besloot om boxbraids te zetten met als idee ‘dat zijn sexy krullen’ en ik kwam thuis met comments als ‘hey bob marley’. Ja, hie rben ik zo van geschrokken. Ik begon te twijfelen aan mezelf en waarom ik mijn veiligheid had opgegeven, ik was toch tevreden met hoe ik er hiervoor uitzag? Door mijn gedachtes kreeg ik ook fysieke klachten om mij nog duidelijker te maken waar ik mee bezig was, ik kreeg rode bultjes op mijn hoofdhuid en ’t was dat mijn dochter ziekjes was, dat ik niet hoefde, maar anders ging ik ook zeker niet vrijwillig de deur uit!

Ineens viel hetgeen weg waar ik me altijd achter heb verstopt.

Op de vraag of ik mezelf mooi vind heb ik niet echt een antwoord, mijn ego wil dan schreeuwen “Ja, duh, zie je dat dan niet?”, maar mijn hart weet waarschijnlijk wel beter. Ik heb echter altijd tegen mijzelf gezegd en volgehouden dat ik mooi was, ik heb het mezelf aangepraat. Vooral op de momenten dat ik onzeker was of dat iemand een opmerking maakte. Dan was het diegene waar het aan lag en niet aan mij want ik was nou eenmaal mooi van buiten. Zo mooi dat ze niet dichtbij hoefden te komen, want binnen hoeven ze geen kijkje te nemen.

Nu kom ik uit waar ik op ben vastgelopen de afgelopen tijd.. ik ben bezig met me open te stellen en mijn passie over te brengen in mijn taak als lichtwerker. Het blijkt dat ik prima kan inspireren en zenden, maar er mist een stukje eigenheid en verbinding. Ik ga geen connectie aan met de mensen, het emotioneel aspect blijft uit.

Ze mogen mij wel zien, maar dan wel van veraf, op een veilig afstandje, waar ik deel wat ik wil delen en er de controle over hebben.

Emotionele verbinding, wanneer ik hierop inzoom dan merk ik dat ik dit al heel lang geen rol meer heb laten spelen in mijn leven. Dat vond ik te veel drama, dan maakte ik me kwetsbaar en behoeftig en dat is niet mooi of sterk.

Dus hoe spiritueel, bewust en open ik ook ben dezer dagen, het is nog steeds met een masker, niet een hele grote metersdikke meer, maar het is er nog wel eentje.

Ik weet dat ik in mijn vorig leven een prostituee ben geweest en daar komt veel gedrag weg, dat wat ik vroeger maffe onverklaarbare trekjes vond. ALLE meisjes waren voor mij als competitie en bij alle mannen deed ik extra mijn best om op te vallen, ook al wil ik niets van ze. Ik praat in de verleden tijd omdat het voorheen een stuk erger was dan het nu is. Ik ben me namelijk bewust van dit stuk en daardoor zet ik het om wanneer ik merk dat ik die zelfde neigingen krijg.

In het samenwerken met mensen mist dus een emotioneel contact. Niet alleen naar hen toe maar ook nog naar mezelf. Ik durf mijn emoties niet te doorvoelen, af en toe geef ik ze wel eens de ruimte, maar radicaliseer ze en denk er dan niet meer aan tot ze weer boven komen om  mij te vertellen dat ik ze niet goed heb verwerkt en dat ze er nog zijn.

Ik streef naar het maken van hartsverbindingen zodat ik kan gaan co creëren, maar voordat ik dit met al mijn kracht en zuiverheid kan doen is het nodig om een innerlijk proces door te gaan.

Het zit ‘m namelijk in zelfliefde en acceptatie. Ik mag kijken naar waar de grondlegging van mijn ziel ligt en hoe mijn emoties mij helpen ipv tegenwerken, ik mag ze accepteren en liefhebben en bedanken voor hun lessen. Nu zeg ik dit heel mooi, maar het gaat niet makkelijk worden omdat ik dit dus niet gewend ben om te doen.

Mijn hele persoonlijkheid, en daarmee bedoel ik hetgeen wat ik profileer aan mensen, mag worden bijgeschaafd met een andere insteek en hoger perspectief. Ik ben dezelfde ik, maar dan hopelijk straks met minder angsten en met meer zelfliefde.

Vandaag had ik een auditie en ik deed alles op mijn gevoel. Ik voelde heel sterk dat het belangrijk was om authenthiek te zijn en niet als voorheen mij buigen naar hetgeen wat zij graag hadden willen zien. Ik heb dan ook expres géén hakken aangedaan of een laag truitje, mijn tattoos heb ik sowieso maar bedenkt jegens vooroordelen en het voelde fijn. De hele dag was ik aan het stralen terwijl ik onder de zenuwen op weg was naar mijn kleine meisjes droom: schitteren in een musical productie.

Tóch heb ik de hele week -sinds ik de uitnodiging voor de auditie kreeg- mezelf angstig gevoeld, angstig om tekst te vergeten om te falen in mijn kundigheid te laten zien en ik heb gemediteerd en mezelf gevraagd hoe ik het meest bij mijzelf zou blijven. Het antwoord daarop was Authenticiteit en vanuit je hart daar staan in licht en liefde. Maar op een moment in het tweede liedje vergat ik toch een stuk tekst en baalde van mezelf, maar heb het ook weer gauw herpakt. Het was al met al een geweldige ervaring en een hele leuke spontaan enthousiaste jury waardoor ik de kans kreeg om laagdrempelig mezelf te kunnen zijn.

De uitkomst laat nog even op zich wachten en dit geeft mij de tijd om het onbevlekt te verwerken. Dat is vast geen geschikt woord ervoor, maar ik weet even geen andere.

In de treinreis naar huis zat ik tegenover een héle knappe man, maar dan ook echt een hééle knapperd. Begin veertig schatte ik hem, met een koffer en een aktetasje van amsterdam op weg naar huis. We hadden wat contact en de spanning steeg in het tussenstukje waar we zaten. Ik ging direct verzitten en vroeg me af hoe hij naar mij zou kijken en of hij leuk zou vinden wat hij zag. Hmm… ik heb een tijdje mijn gedachtestroom objectief gevolgd en ik werd bijna zenuwachtig van mezelf alsof ik mezelf aan het betrappen was in het spelletje wat ik altijd speel wanneer ik het masker op zet.

Wat zijn mijn intenties hierbij? Aantrekken om het aantrekken? Deze man had een trouwring en ik was echt niet op zoek naar wat dan ook voor écht contact met hem, dus daar ging het me niet om.

Na een paar oogcontact momentjes gaf hij mij een knipoog en ik merkte dat het me onrust gaf. Het was me gelukt, maar of ik daar nou blij mee was? Ik voelde me ineens onzeker, alsof het spelletje was gewonnen en iedereen zijn masker werd afgepakt.

Alsof ik me nu alle minuut moest gaan bewijzen als mij zelf hoe ik me voor deed met dat masker op. Dat was helemaal niet wat ik wilde of bedoelde. Pfoe, nu ik dit zo opschrijf met de intentie om dit stuk openbaar te maken, vind ik dat nogal spannend en heb ik de neiging om niet meer verder te schrijven. Maar hier gaan we doorheen! Even ademhalen en lief voor mezelf zijn, zoals een vriend eerder vandaag tegen me zei.

Wat is nu mijn bedoeling met dat masker? Ik geloof eigenlijk niet dat het masker een doel heeft te bemachtigen. Maar dat het oorspronkelijk is ontstaan als verdedigingsmechanisme of als overlevingsstrategie. En ditgeen, wat ik dus al ken, hoe goed of kwaad ook, gebruik ik nu in nieuwe situaties wanneer ik me iets onzeker voel. Ik heb het meegenomen uit een vorig leven en het is mijn eigen twisted veiligheid dus vlucht ik daar naar toe wanneer ik het even niet meer weet.

Hey, das een waardevol inzicht!

Maar hoe kom ik nu van dat instinct af? Hoe ga ik bewust de keus krijgen om de keuze te maken om dat masker niet eens op te zetten? Emotie tonen?! Emotie tonen! Toon je onveiligheid.. ?

Ik heb mezelf geleerd in situaties om het emotionele eraf te gooien. is het ongemakkelijk? Manipuleer jezelf dan in dat het niet meer ongemakkelijk is, sta niet stil bij wat er gebeurd of waarom, ik creër gewoon een nieuwe werkelijkheid. En dat is iets wat ik heel goed kan.

Alhoewel ik ook heb geleerd dat emoties je iets vertellen. Over het moment dat je de emotie ervaart, ik heb er zelfs een emotion manual van gemaakt zodat je kunt zien wat alles betekend en wat het je wil vertellen. Maar toepassen doe ik het zelf nog blijkbaar niet. Ik denk er niet eens aan op zo’n moment. Ook logisch als ik mezelf nooit heb ervaren als emotioneel persoon. Dat heb ik lang geleden afgesloten, knoop er in gedaan, niet meer naar omgekeken.

Oké, tijd om de knup eruit te halen en all that mess er te laten zijn en zelfs proberen te laten zien. Ik zal het emotionele inzetten om het seksuele te compenseren, want dat zette ik alleen maar in om de verkeerde redenen.

Het verkrijgen van ‘liefde’ die ik niet aan mezelf geef en dus probeer ik op een manipulatieve manier om iets bij een ander af te tappen, wat nooit zal lukken en wat mij dus aan het werk blijft houden..

Fijn om het nu beter te snappen, dit bericht resulteert langzaam toch nog in een waardevol inzicht.

En met mijn emoties, authenticiteit en gezonde seksualiteit word mijn persoonlijkheid vanzelf in een nieuw jasje gestoken.

Ik kan dan in de toekomst ook eindelijk toegaan naar het vieren van mijn seksualiteit ipv het inzetten als een soort troef. Dan kan ik ook stoppen met het willen pleasen van anderen en in ware samenhang gaan ervaren op een gelijkwaardige manier.

haaaa *zucht*

Ik kan het drukke weekend nu afsluiten en lekker gaan wegdoezelen nu ik dit stuk van mezelf onder de loep heb gehouden.

Jeej!